Vonny: ‘Toen ik net in Antwerpen aankwam, vond ik de stad meteen heel mooi. Al die oude gebouwen. Het Centraal Station is mijn favoriet. De Kathedraal heb ik beklommen samen met mijn beste vriendin Andrea, die ik leerde kennen tijdens de lessen Nederlands. Zij is Roemeense en we hadden meteen een goede klik. Zij is nu de meter van mijn zoontje.’ 
 
‘Het grootste verschil tussen Indonesië en België? Het is een cliché, maar… het weer! Ik kan in veel winkels de juiste ingrediënten vinden voor mijn eten, er is een Indonesische gemeenschap. Maar het weer, dat kan ik niet meenemen. Als het warm is, is het erg droog. En in de winter regent het zo veel. Welkom in België!’ (lacht) 

Alles achterlaten voor de liefde 

Wat was de reden voor zo’n grote verhuis? Net als voor veel andere mensen ter wereld is het antwoord op die laatste vraag: de liefde. Vonny werkte als inkoper bij een groot bouwbedrijf dat hotels bouwt in Indonesië en Bali. Een vriendin vroeg Vonny hoe ze een digitaal account moest aanmaken op een datingwebsite. Vonny maakte een persoonlijk profiel als voorbeeld en testte hoe je contact kon maken met een ander profiel. Voor ze het wist, kwam er al een antwoord. 

Vonny: ‘Ik stuurde meteen: “Sorry, dat was niet de bedoeling! Ik ben niet op zoek naar een man.” Hij vond het grappig en ik zei dat we als vrienden berichtjes konden sturen. Ik gaf hem mijn nummer en deactiveerde het account. We raakten maar niet uitgepraat via WhatsApp. 3 maanden later vroeg hij of ik eens naar België wou komen. Ik ben dan voor 2 weken afgekomen om te kijken hoe dat ging. Na die 2 weken dacht ik al, oh hij is zo tof en lief, en zijn familie is ook heel leuk. En zo ben ik enkele maanden over en weer gegaan van Indonesië naar België. Het waren telkens lange vluchten en na een tijdje besloten we samen om het te proberen: ik zou naar België komen. Ik had wel schrik, want ik kende niemand buiten mijn vriend en zijn ouders en ik kende de taal niet. Ik zou mijn werk opzeggen. Maar het klikte heel goed tussen ons. Op 14 februari 2015, met Valentijn, zijn we getrouwd.’ 

België is het land van de chocolade 

Vrijwel meteen bij de officiële aankomst in België, startte Vonny met de lessen Maatschappelijke Oriëntatie bij Atlas. 

Vonny: ‘Ik vond deze integratielessen erg nuttig en interessant. Er kwam veel op ons af, omdat er ook zoveel is dat je moet leren als je hier nieuw bent. Soms was het best overweldigend. We hadden ongeveer 10 keer les, telkens 3 uur. De tips die ik kreeg tijdens de lessen over het openbaar vervoer en belastingen kon ik meteen gebruiken. Maar gelukkig vult mijn man vooral de belastingaangifte in want ik vind het nog steeds ingewikkeld. Het was wel grappig dat mijn man bepaalde dingen die ik tijdens de les leerde, nog niet kende. Ik zei “Hoezo? Jij bent toch Antwerpenaar?”'
 
‘Ik was altijd van plan om hier te werken, maar mijn diploma uit Indonesië is niet erkend in België. Mijn man en ik dachten samen na over wat ik dan graag wou en kon doen. En ik wist meteen: koken. Dat deed ik altijd al graag. Ik was ondertussen ook al volop bezig met Nederlandse lessen. Ik schreef me in bij PIVA en volgde daar een koksopleiding. En nu heb ik ook bijna een specialiteit afgerond, als chocolatier! België is nu eenmaal het land van chocolade en ik ben er dol op. Een kilo chocolade overleeft het niet lang hier in huis. Voor ik met de laatste module Nederlands zou starten, werd ik zwanger. En de lockdown door corona kwam erbovenop. De klas stopte. Dus heb ik even een pauze genomen. Mijn zoontje gaat nu net naar school en ik hoop binnenkort de laatste module af te werken. In de toekomst zou ik graag deeltijds werken en in bijberoep iets met eten doen. Of in een chocoladefabriek werken.’ 

Probeer dialect te vermijden 

Voor Vonny gingen de lessen Nederlands vooral bij de start goed vooruit. Een heel enthousiaste leerkracht, natuurlijke leergierigheid en goede kennis van het Engels zorgden ervoor dat Vonny snel een sterke basis Nederlands bereikte. 
 
Vonny: ‘Omdat ik nu vaker thuis ben, voel ik dat mijn Nederlands wat achteruit gaat. Mijn man en ik hebben de gewoonte om Engels te spreken en het is moeilijk om dat te veranderen. Ik praat ook graag veel en snel en ik kom er in het Nederlands niet altijd uit. Dus  schakel ik toch snel weer over naar het Engels. Het hangt ook af van het geduld van mijn gesprekspartner. Want ik wil echt graag heel goed Nederlands spreken. Mijn leerkracht Monique was echt fantastisch. Zo enthousiast. De hele klas kreeg er energie van. Ik startte nog met vervolglessen Nederlands maar in combinatie met mijn koksopleiding werd het te veel en ben ik gestopt bij niveau 3.1. Ik kijk nu veel naar het nieuws en dat werkt ook goed.’ (Dit interview was volledig in het Nederlands, nvdr). 
 
Heeft Vonny nog tips voor moedertaalsprekers die met een nieuwe Antwerpenaar praten? 

Vonny: ‘Probeer niet te veel dialect te gebruiken als je met een anderstalige praat. Ik weet wel dat het moeilijk is, dat is ook een gewoonte. Maar dat is echt heel moeilijk te begrijpen, want zo leren we dat niet in de les. Veel oudere mensen gebruiken dialect. En op elke plek in België is er dan nog eens een ànder dialect!’ 
 
De Nederlandse taal is vaak 1 van de grootste drempels voor nieuwe Antwerpenaren. Dat kan soms zorgen voor lastige situaties, waar je je als anderstalige geïsoleerd kan voelen. Dat overkwam Vonny ook. 

Vonny: ‘Het moeilijkste in een nieuw land is voor mij het contact met de gezondheidszorg. Op zo’n momenten voel je hoe lastig het is als je de taal niet helemaal begrijpt. Er worden heel belangrijke dingen gezegd, die jouw leven kunnen veranderen. De taal op zich is al moeilijk, en dan die medische termen erbij… Mijn man en ik hebben een in-vitrofertilisatietraject (IFV-traject) ondergaan om ons zoontje te kunnen krijgen. Het was lastig dat ik niet alles begreep, dit was zó belangrijk voor mij. Daar kreeg ik veel stress van. Ik belde toen vaak naar een vriendin in Indonesië die ook IFV had gedaan, zodat ik haar bepaalde dingen kon vragen.’ 

Eten als culturele brug

Vonny: ‘Ik hou zoveel van koken, het ontspant me. Je doet iets leuks, je maakt lekker eten voor andere mensen. Ik heb zelfs een eigen YouTube-kanaal ‘Von’s Kitchen’ over koken, met Nederlandse, Indonesische en Engelse ondertiteling. Het grootste ‘cultuurverschil’ tussen mijn man en ik is waarschijnlijk nog hoe pikant eten mag zijn (lacht). Voor Atlas op het plein wil ik graag Indonesische loempia’s en dim sum maken. En natuurlijk pindasaus. Misschien ook kleine pandancakejes?’ 
 
Wij genoten van de laatste pandancakjes die Vonny speciaal had gemaakt voor het interview. Maar bij het afscheid kregen we nog een hele doos vol cakejes mee naar huis. ‘Je kan niet naar huis gaan zonder iets van eten mee te nemen!’ En ze smaakten heerlijk.