copyright Atlas
Op Wereldvluchtelingendag 2023 staan we stil bij de verhalen van mensen die moesten vluchten.
Mensen die vluchteling zijn of zijn geweest worden vaak onder de noemer 'vluchteling' geplaatst. Soms vergeten we de mensen achter dit label. Mensen op zoek naar een betere toekomst. Voor zichzelf en vaak ook voor hun gezin. Mensen zoals Zahid, een vriend van Atlas en medewerker van SAAMO Antwerpen. Zahid vertelde ons hoe het is om vluchteling te zijn. Maar ook over hoe het daarna is gegaan. Op onze facebook en instagram pagina's komt Zahid regelmatig terug. Want ook na het vluchten, is er een verhaal.
Zahid: '31 juli 2015, 21.00. Een datum die ik nooit ga vergeten. Ik kwam aan in Brussel. Het voelde alsof ik opnieuw was geboren. Zoals na het lopen van een marathon en je komt eindelijk aan. Maar ook zoals van een kind die in een heel drukke straat zijn moeder is kwijtgeraakt. Ik zag dit mooie station en ik dacht; "Oef eindelijk rust." Maar er kwam geen rust. De dag erna moest ik mijn asiel aanvragen. Stress. Interviews over asiel, taal, gezinshereniging. Verhuizen, integreren, studeren, werken. Elke dag nieuwe uitdagingen. Maar ik ben veilig. Ik heb een nieuwe thuis. Van mijn oude thuis ben ik gevlucht. Ik heb ondertussen al veel vrienden gemaakt, veel gewoontes zijn niet meer vreemd voor me. Ik kreeg meer een zicht op mezelf en op de wereld rond mij. Ik accepteer, en word geaccepteerd.'
Meer verhalen van Zahid bekijken? Bekijk onze facebookpagina.