Overslaan en naar de inhoud gaan

logo

Laura Jaha, trajectbepaler bij Atlas

14 augustus 2020 | Deel

Coronacommunicatie toegankelijk maken voor iedereen. Deel 4: Laura sprak audio in

De afgelopen maanden werkte Atlas Antwerpen samen met verschillende diensten aan het maken van audioboodschappen in verschillende talen rond de maatregelen tegen corona. In deze reeks maken we kennis met een onmisbare schakel in het maakproces van deze audioboodschappen. Maak kennis met Laura Jaha. Laura werkt als trajectbepaler in atlas en sprak de audioboodschappen in het Albanees in.

Hoe was het voor jou om de audioboodschappen in te spreken?

Laura: “Ik vond dat fantastisch. Na 20 jaar in België vind ik mijn moedertaal nog steeds belangrijk. Dat is iets natuurlijks en als ik iets in het Albanees moet zeggen, vind ik dat heel fijn. Dat gaat zo vanzelfsprekend. Het feit dat de audioboodschappen onze klanten helpen, maakt het tof werk. Vroeger las ik, als jong meisje, heel graag poëzie voor. Het inspreken van de audioboodschappen deed me daaraan terug denken,. Het doet deugd om nu reactie te krijgen van klanten die vertellen dat ze luisterden naar de audioboodschappen.”

Waarom zetten we in op audioboodschappen?

Laura: “Communicatie is heel belangrijk. Dat is de sleutel voor alles. Ik weet zelf hoe moeilijk het soms is om te communiceren, ik heb ook Nederlands moeten leren. Als je iets niet begrijpt, dan ondervind je allerlei hindernissen. Als er dan iets in je moedertaal wordt uitgelegd, dan is dat een opluchting. Dan krijg je het gevoel van ‘kijk, er is een maatschappij die om mij geeft’ en dat is een heel aangenaam gevoel. Zodra de mensen meer geïnformeerd zijn, is het gemakkelijker voor iedereen. Dan worden andere problemen opgelost.”

Wat vind je zelf het moeilijkste aan werken in coronatijden?

Laura: “Voor mij persoonlijk was de eerste coronagolf heel lastig, want we moesten ook nog eens verhuizen en ons huis was niet gerenoveerd doordat de werken stil lagen. 
Ik was vooral angstig, we kwamen 21 jaar geleden naar België omwille van de oorlog. Na 21 jaar denk je, wij zijn hier ‘safe’. Dit is een maatschappij waar onzekerheid bijna niet bestaat en dan plots gebeurt zoiets en dan denk je ‘oei, wat is dat?’. Dat ongewisse, die onwetendheid, dat is echt moeilijk.”

“Ik heb mijn collega’s heel erg gemist. Dat besef je in het begin niet.  Maar van zodra het mogelijk was voor medewerkers met een direct klantencontact om terug in atlas te werken, stond ik onmiddellijk klaar. Ik herinner me de eerste dag dat het terug mocht. Ik was al om 08:15 in atlas, terwijl pas vanaf 10:00 de deuren open gingen. Het valt te vergelijken met een kind dat voor de eerste keer terug naar school gaat. Ik was echt blij.”

“Tijdens de coronaperiode kwam ik tot besef dat ik alles moet doen om mijn sociaal netwerk uit te breiden. We hebben geen familie hier. Mijn man en ik werken allebei 4/5de en we waren de afgelopen jaren altijd bezig met onze kinderen. Door te werken en te zorgen voor mijn kinderen was mijn sociaal netwerk heel beperkt. Toen de nationale veiligheidsraad met de versoepeling van maatregelen kwam, konden we vier mensen kiezen om tot bij ons te komen, maar we hadden geen vier mensen. Dus ik heb het in deze periode het inzicht gekregen dat ik meer mensen wil leren kennen en contacten onderhouden. Daar ga ik in de toekomst meer tijd voor maken.”