Op bezoek bij acupunturiste Tao Li Ling: 'Ik heb een betere band met andere Antwerpenaren dan met de straatgenoten in Chinatown'

Ook al telt de Chinese wijk in Antwerpen maar twee woonblokken, er schuilt achter elk huisnummer een Chinese familie of zaak. Er wonen zo’n kleine 2000 Chinezen in de stad, en wanneer je via het Astridplein naast het centraal station de wijk betreedt, loop je voorbij de ene curiositeit na de andere. Je vindt er een religieuze tempel, een kungfuschool, grote en kleine supermarkten, winkels met culinaire spullen en gespecialiseerde kruideniertjes.

Tussen de winkels vinden we een klein zaakje waar mevrouw Li Ling haar klanten ontvangt voor acupunctuursessies. In het interieur van de wachtzaal staan vazen in alle kleuren en hangen fraai versierde kaders. Aan de andere kant sorteert ze netjes alle genezende kruiden en middeltjes in bokalen. Voor elke bezoeker schenkt ze een vers kopje thee, waardoor je je meteen welkom voelt

Antwerpen, een plek uit de duizend

Li Ling woonde in Jiangxi, een Chinese provincie met 42 miljoen inwoners en studeerde er uiteindelijk af in de acupunctuur, de geneeskunst met naalden. Ze woont ongeveer 20 jaar in het Antwerpse, eerst in Wilrijk, nu in Edegem. 'Mijn man doet zaken over de hele wereld en ik reisde af en toe met hem mee', vertelt ze. 'Uiteindelijk zijn mijn kinderen en ik blijven plakken in Antwerpen omdat dat ideaal was voor mijn man om van hieruit te vertrekken op zakenreis.'

In die 20 jaar heeft ze veel ervaring kunnen opdoen en werd Antwerpen een nieuwe thuis. 'Ik heb klanten met de meest uiteenlopende nationaliteiten', zegt ze. 'Veel van die mensen beschouw ik ondertussen als echte vrienden. Zo zijn er Italianen die een restaurant hebben waar ik regelmatig ga eten en ga ik met een Braziliaanse dame naar de dansles.'

Ondertussen is het een komen en gaan van klanten en vrienden die op haar expertise rekenen. Het gesprek wordt regelmatig onderbroken en de thee vloeit rijkelijk. Geduld heb je wel nodig als je naar Li Ling komt voor raad want aan het aantal klanten te zien, heeft ze duidelijk kennis van zaken.

Haar relatie met de buurt is eerder bijzonder. Ik praat wel met de meeste mensen van de wijk maar soms komen we helemaal niet overeen', krijgt ze met moeite over haar lippen. 'We komen vaak uit verschillende Chinese provincies die onderling weleens aanvaringen hebben gehad. Daarom zoek ik ook vriendschappen buiten de gemeenschap.'

Ongewilde bijwerkingen

Tijdens het interview komt er maar één Chinese dame binnen die een zak fruit komt brengen. De rest van de bezoekers hebben stuk voor stuk een andere nationaliteit. Komt Li Ling wel eens in contact met racisme? 'Mijn kinderen hebben daar vaker last van. In het begin moesten ze natuurlijk Nederlands leren en door hun uiterlijk vallen ze altijd op tussen de andere Antwerpse leerlingen. Ondertussen weten ze wel beter en kunnen ze er goed mee om gaan.'

Nog zo’n lastige bijkomstigheid tijdens een verhuis is het papierwerk. 'Europeanen die naar België verhuizen, hebben een groot voordeel', merkte ze op. 'Je kunt je niet voorstellen wat voor een administratieve rompslomp wij doorstonden. Als je binnen Europa verhuist is dat makkelijker maar ik hoor dat het voor Chinezen ook veel minder werk is om naar Duitsland te emigreren.'

Li Ling getuigde over een vreemde aanpak in Antwerpen. 'Het is hier vaak onduidelijk en ongestructureerd om je papieren in orde te brengen', zucht ze. 'We werden van het kastje naar de muur gestuurd. Maar ondertussen vindt heel het gezin Antwerpen een leuke plek om te leven dus ik denk niet dat we snel gaan verhuizen.'

Na al dat werken, moet er ook tijd zijn voor ontspanning. 'Het Middelheimpark en het Rivierenhof in Deurne zijn mijn favoriete plekken om tot rust te komen', glimlacht ze. 'Voor de rest ben ik heel actief bezig met dansen en tai chi. En ik speel ook badminton bij ons in de buurt.'

De Chinese gemeenschap lijkt op zichzelf maar is dat blijkbaar niet altijd. Er zijn genoeg dingen te ontdekken in de Van Wesenbekestraat en je kan iedereen aanspreken. Bij vertrek zei Li Ling dat deur altijd openstaat voor een nieuw gesprek met verse thee.

Yannick Vertommen

Voor hun stage schreven enkele studenten uit het derde jaar journalistiek aan de Thomas Morehogeschool Mechelen een artikel voor atlasmagazine. Hiervoor gingen ze onder andere op bezoek bij een woonzorgcentrum, een acupuncturist en een school in Borgerhout voor een interview. De resultaten geven ons een kijkje in verschillende buurten in Antwerpen.