Yeliz: ‘Ik kom uit een grote en sociale familie. Mijn mama stond steeds klaar om mensen te helpen. Zo ben ik opgegroeid. Zij is mijn grootste inspiratiebron. Nu ik zelf ook kinderen heb en zij inmiddels een beetje groter zijn, heb ik ook dat gevoel om iets terug te doen voor de wereld. Dat is begonnen toen ik hoorde over de aardbeving in Turkije begin dit jaar. We deden een oproep om geld in te zamelen, waarmee we veel spullen konden kopen: warme sokken, thermokleding, dekens, echt van alles. Uiteindelijk vertrokken we me 10 volle koffers naar Turkije.

Een gevoel van leegte

Yeliz: 'Toen ik terugkwam, voelde ik me voldaan, maar ik voelde ook een soort leegte in mijn hart. We hadden de mensen in Turkije kunnen helpen, maar ik besefte dat er over de hele wereld mensen zijn die het moeilijk hebben. Ik ben toen gaan zoeken naar mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen in België. Atlas hielp mij om een organisatie te vinden die goed bij mij past, en zo ben ik bij Tutti terechtgekomen.’

Taal, vriendschap en zelfvertrouwen

Yeliz: ‘Ik ben nu bijna een jaar actief als taalvrijwilliger bij Tutti in Merksem, een sociaal cultureel ontmoetingscentrum voor kwetsbare mensen. Elke donderdag begeleid ik een taaloefenkans voor anderstaligen. We lezen artikels, doen spelletjes en praten over allerlei onderwerpen. Bij Tutti kunnen anderstaligen Nederlands oefenen, maar ook nieuwe mensen ontmoeten. Het is een plek waar culturen samenkomen en diversiteit wordt omarmd. Misschien nog wel het belangrijkste is dat deelnemers meer zelfvertrouwen krijgen door naar Tutti te komen. Ik moedig ze altijd aan als we bijvoorbeeld aan het lezen zijn. ‘Kijk, je doet het heel goed. Ik ben fier op jou.’ De deelnemers spreken ook onderling steeds vaker en durven spontaan grapjes te maken. Je ziet de mensen daar echt opbloeien. Dat is leuk om te zien en het geeft mij energie en voldoening. 

Toen ik de eerste keer bij Tutti kwam, dacht ik dat ik een kennismakingsgesprek zou hebben. Uiteindelijk ben ik meteen in de groep gesprongen en voelde ik me gelijk thuis. Er waren mensen van allerlei culturen, kleuren en leeftijden. Dat vond ik zo leuk. Nog geen minuut later wist ik dat ik hier wilde blijven. Ik kreeg zo’n warm gevoel in mijn hart. Ik zag al die mensen gelukkig naar mij kijken en ik had het gevoel dat ik erbij hoorde.’ 

De taal van vriendschap

Yeliz: ‘Ik heb geen professionele achtergrond in taal of lesgeven, maar dat is geen probleem. Door gewoon aanwezig te zijn en Nederlands te spreken, kan je voor zoveel mensen al iets betekenen. Daar hoef je geen leerkracht voor te zijn. Je moet gewoon je hart openstellen en bereid zijn om nieuwe dingen te proberen.

We maken veel leuke momenten mee. Soms maken we fouten, maar dat mag. Ooit maakte iemand een fout en een andere deelnemer wilde helpen, maar ook hij had fout. Het was toen even stil en daarna konden we er met z’n allen om lachen. Fouten maken hoort erbij en daar leren we weer van. De sfeer is altijd heel goed. Bij Tutti zeggen we: hier spreken we de taal van vriendschap.’ 

Iedereen is waardevol

Yeliz: ‘Het is mooi om te zien dat de deelnemers echt moeite doen om de taal te leren. Er zijn bijvoorbeeld ook deelnemers van 70 jaar. Ondanks hun leeftijd willen deze mensen de taal echt leren. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor hun kinderen en kleinkinderen. Ondanks alles wat zij hebben meegemaakt, geven zij de hoop en de moed niet op. Dat vind ik echt bewonderingswaardig en inspirerend. Veel mensen kunnen er nog iets van leren, denk ik.

Ik besef ook steeds meer dat ik in een luxepositie zit omdat ik hier ben geboren. Ik heb geen moeite moeten doen om de taal te leren, ik heb kunnen studeren en ik ken mijn rechten en plichten. Ik ben gewoon thuis hier. Maar als je door oorlog of armoede moest vluchten, dan heb je een zware rugzak. Niet iedereen heeft het geluk om zijn leven meteen weer op te bouwen. Ik ben dus elke dag dankbaar voor wat ik heb. Als er mensen zijn die iets tekort hebben, dan zet ik mij daar graag voor in. Ieder mens is waardevol voor mij, het maakt niet uit welke afkomst of geloof die heeft. Of je nu jong, oud, arm of rijk bent. We hebben elkaar nodig.’