Femke: 'Elke week ga ik naar De Kompaan om samen te koken met anderstaligen. Dat is gewoon supergezellig. Het eten is ook altijd heerlijk. We koken veganistisch en gebruiken ingrediënten die anders weggegooid zouden worden. Het is op veel verschillende aspecten een inspirerend project. 

We praten over allerlei onderwerpen, je merkt dan al veel cultuurverschillen. De meeste deelnemers willen graag praten over hun thuisland. Tijdens het koken bijvoorbeeld, laten ze graag in detail zien hoe zij het in hun cultuur doen. Gewoon al de passie waarmee ze dat vertellen, is mooi om te zien. Het is leuk om zo andere gewoonten te leren kennen.'

Vrijwilligerswerk als hobby

Femke: 'Als voorbereiding op mijn onderzoeksstage in Marokko, begon ik met vrijwilligerswerk bij De Kompaan. Voor mijn studie moest ik 20 uur vrijwilligerswerk doen, maar ik vond het zo leuk dat ik ben gebleven. Het is nu eerder een hobby geworden. Mensen noemen wat ik doe vaak vrijwilligerswerk, maar het voelt niet als vrijwilligerswerk. Ik haal er evenveel uit als de deelnemers. Ik bouw daar ook echt vriendschappen op en het eten is gewoon heerlijk. Kortom: het is een hele boeiende bezigheid.  

Bij De Kompaan zie ik regelmatig dezelfde mensen terugkomen. Als ik een tijdje niet ben geweest, krijg ik al berichtjes met: ‘Waar ben je? Wanneer kom je nog eens terug?’ Ik voel me dan heel gewaardeerd. De gesprekken die we daar hebben, zijn niet de standaardgesprekken. Bij De Kompaan kom ik echt uit mijn bubbel. Ik vind het boeiend om eens totaal andere gesprekken te hebben en te horen waar zij mee bezig zijn. De sfeer is heel familiaal en iedereen is blij om daar te zijn. Ik denk dat net dat het zo uniek maakt. Ik kijk er telkens opnieuw weer naar uit om naar De Kompaan te gaan en ik heb de indruk dat dat bij de anderen ook is.’

Meer begrip en nieuwe perspectieven 

Femke: ‘Ik was altijd al een open-minded persoon, maar het vrijwilligerswerk heeft mij wel meer begrip gegeven. Ik kan me makkelijker in de situatie van nieuwkomers verplaatsen. Je kunt wel getuigenissen lezen van nieuwkomers, maar dat is niet hetzelfde als wanneer je die mensen echt leert kennen. Wanneer ik nu mensen in mijn omgeving hoor klagen over kleine dingen, merk ik dat ik daar niet zo goed tegen kan. Er zijn mensen die het effectief veel moeilijker hebben.  

Het is soms moeilijk voor nieuwkomers om in contact te komen met mensen die Nederlands praten. Ze hebben natuurlijk wel hun begeleiding, maar verder komen zij heel weinig in contact met anderen in de samenleving. Dus door vooral Nederlands te praten en gewoon uit te leggen hoe bepaalde dingen hier werken, hoop ik zo al iets te kunnen betekenen. Ik ben ook een aanspreekpunt voor hen. Ze kunnen mij altijd sturen als iets onduidelijk is. Dan probeer ik hen verder te helpen.’ 

Vrienden betrekken en vreugde verspreiden

Femke: ‘Ik vertel mijn omgeving vaak over mijn vrijwilligerswerk. Voor mij is het een passie, erover vertellen maakt me blij.  Soms voel ik me een beetje als een kind dat een tekening wil laten zien. Ik nam al vaak mensen mee naar De Kompaan. Zij zien dat ik het daar heel erg naar mijn zin heb en dat ik ook echt iets beteken voor de deelnemers. Ook vrienden van mij komen regelmatig terug.

Als je zelf eens vrijwilligerswerk hebt gedaan, ervaar je hoe leuk het is. Het is moeilijk te verwoorden hoe het er echt aan toe gaat. Het is gewoon een heel fijne manier om bij te dragen aan de maatschappij. Bovendien is het een persoonlijke verrijking. Je ontwikkelt sociale vaardigheden en je verbreedt je wereldbeeld. Ik merk wel wat eenzaamheid onder jongeren op, terwijl er veel kansen zijn om in contact te komen met mensen die daar ook echt iets aan hebben. Voor mensen met een migratieachtergrond kan het nuttig zijn om met jongeren te praten. Zij praten over andere onderwerpen en hebben een andere kijk op de maatschappij.’ 

Flexibel en toegankelijk

Femke: ‘Ik hoor mensen vaak zeggen dat ze geen tijd hebben om vrijwilligerswerk te doen. Eigenlijk neemt het maar zoveel tijd in als je zelf wilt. Ik kan bijvoorbeeld om 15.00 langskomen om samen te koken, maar ik kan ook perfect om 18:00 uur komen en alleen eten. Om 19:00 uur kan ik alweer weg zijn, maar wel interessante gesprekken hebben gehad tijdens het eten.  

Je hoeft ook niet heel extravert te zijn om vrijwilligerswerk te doen. Mensen daar willen gewoon supergraag met je praten. Elke keer als ik aankom, begint iemand spontaan een gesprek met mij. Er zijn altijd mensen die wat extraverter zijn, maar er zijn ook mensen die soms niets zeggen en er gewoon bij zitten. Maar je weet dat ze genieten van de sfeer en de gezelligheid. Dat is ook helemaal oké. Iedereen is welkom.’