Overslaan en naar de inhoud gaan

logo

Atlas jongeren maken plannen

2 augustus 2017 | Deel

Atlas jongeren maken plannen

Enkelen van de Atlas jongeren gaan op havenbezoek. Of ik meewil en wat foto’s kan maken? Zeker! De zon straalt en ik rep me naar de plek waar we met de bus zullen vertrekken. De jongens uit de groep leggen meteen hun haar nog wat beter als ze mijn camera in het oog krijgen. ‘Mevrouw, mevrouw! Foto!’

Wat is Atlas jongeren?

Bert, één van de begeleiders, vertelt tijdens de busrit. ‘Wij werken met een specifieke groep jongeren die soms niet weten waar ze met hun vragen terechtkunnen. Volwassen nieuwkomers krijgen in Vlaanderen Nederlandse les en een cursus Maatschappelijke oriëntatie over het leven in België, minderjarigen starten met een intensief taalbad in OKAN en studeren verder in het regulier secundair onderwijs. Maar de groep van 17-18-jarige nieuwkomers valt er tussen: Na één jaar OKAN hebben ze vaak nog geen idee wat ze willen of kennen ze de mogelijkheden onvoldoende. De schoolplicht eindigt wanneer ze 18 worden, en dan lopen ze al snel het risico om verloren te lopen in de maatschappij. Wij proberen hen een impuls te geven en hen op weg te helpen.’

'De cursussen worden aangepast aan hun leefwereld en geven antwoorden op hun vragen, bijvoorbeeld over (studenten)jobs, studeren en vrije tijd. We organiseren bedrijfsbezoeken, workshops en we gaan 3 dagen op kamp. Deze groep koos voor de haven, maar er zijn ook bezoeken naar een bank, een zorgbedrijf of een crèche. ’ Dat klinkt als een intense maand juli, ook voor de begeleiders. En dat is het ook, geeft Bert toe. ‘Maar het voelt heel goed dat we de jongeren bewust kunnen maken van hun opties, en aan hen de keuze laten.’

Ook na juli worden de 75 jongeren verder opgevolgd, ze hebben elk een eigen trajectbegeleider die hun individueel en op maat kan verder helpen. Elke maand wordt er ook een terugkomdag georganiseerd voor de hele groep: een kookactiviteit, naar de film, informatie over rijbewijs en nationaliteit, … en het traject eindigt met de uitreiking van de inburgeringsattesten op het einde van het schooljaar.

Nederlands of Antwerps?

Ondertussen zijn we aangekomen in de haven. We krijgen een fluo-vestje en een witte veiligheidshelm. Daar gaat ons mode-gevoel. Maar dan springen enkele jongens nonchalant van een boot die twee meter hoog is. Voor de foto uiteraard. Toch geen slecht idee, die helmen!

De gids begint aan zijn presentatie. De begeleiders drukken hem op het hart dat hij langzaam en duidelijk moet praten, omdat niet iedereen al even goed Nederlands kan. De gids begint goed, en probeert de groep wat Antwerps bij te leren. ‘Een dokwaerker, wat is dat? Een havenarbeider!’. Maar na een tijdje neemt zijn Antwerps dialect het over. Er volgen uitspraken als ‘daarmee is de kous nog niet af’ of ‘ge moet daar al sjans mee hebben.’ Ik merk dat de jongeren wat moeite hebben om het verhaal helemaal te volgen. Dat maakt me bewust van mijn eigen dialect, en soms nodeloos complex taalgebruik. Toch wat beter op letten dus! En al snel kan ik me écht inbeelden hoe het voor deze jongeren moet zijn: als ik laat blijken dat ik enkele woordjes Spaans ken krijg ik een enthousiaste waterval Spaanse woorden over me heen van de jongens naast mij. ‘Euhm.. despacito?’, probeer ik nog, tevergeefs.

We lopen rond op het industriegebied. We passeren gigantische olietanken, pakken vol koffiebonen, en een vernuftige machine die zakken inpakt waar we allemaal gefascineerd naar blijven staren. De gids vertelt over de verschillende banen die je hier kan vinden. ‘Hoe lang moet je daar voor studeren?’, ‘Is dat moeilijk?’, ‘Waar kan ik die opleiding volgen?’, ‘Hoeveel verdien je dan?’, hoor ik een paar keer terug komen. Daarvoor zijn ze hier natuurlijk, om opties te leren kennen.

Never fail to try

Imane (17) heeft plannen: zij wil dokter worden, net als haar vader. ‘Om dokter te worden moet je niet alleen hard studeren, maar moet je ook durven’, zegt ze. ‘Ik ben met wat vertraging gestart, nu ga ik naar het vijfde middelbaar. Maar de vertraging maakt niet uit, enkel het doel is belangrijk.’ Waarom ze dan meegaat met het bezoek naar de haven, vraag ik haar. Omdat haar vriendin naar de haven ging, en ze willen alles samen doen. Ze giechelen wat af, die twee.
 

‘Taal is de sleutel’, zegt Ahmed (19). Hij komt uit Somalië, en wil graag boekhouder worden. Hij heeft al wat cursussen gevolgd in zijn thuisland, maar dan in het Engels. De Nederlandstalige boekhoudkundige termen zijn natuurlijk helemaal anders. Vanaf september gaat hij een intensieve cursus Nederlands volgen. Hij kijkt er naar uit om met die sleutel deuren te openen. Maar eerst doet hij nog een maand een studentenjob bij de Stad Antwerpen. Hij schakelt constant over van Engels naar Nederlands, en houdt duidelijk van inspirerende citaten. ‘You can try and fail, but you should never fail to try!’, zegt hij met een brede glimlach. Ahmed is ‘a man with a plan’, dat is duidelijk. En daar draait het om bij Atlas jongeren. Plannen maken.
 

Suzanne Meynen

 

amif_banner.jpg