Coronacommunicatie toegankelijk maken voor iedereen. Deel 2: Sandy van Team Taal in Atlas
De afgelopen maanden werkte Atlas Antwerpen samen met verschillende diensten aan audioboodschappen in verschillende talen rond de maatregelen tegen corona. In deze reeks maken we iedere week kennis met een onmisbare schakel in het maken van deze audioboodschappen. Deze week is het de beurt aan Sandy Reinenbergh. Ze werkt als taalbeleidsmedewerker bij team Taal. Ze hertaalde de teksten van het Nationale Crisiscentrum in klare, heldere taal.
Hoe is jouw job veranderd tijdens de coronacrisis?
Sandy: “De coronatijden waren druk, maar boeiend. De informatie rond corona veranderde snel en je moest bijgevolg kort op de bal spelen. Het was noodzakelijk om zo snel mogelijk advies te geven. Je weet nooit wanneer je een opdracht binnenkrijgt, dus flexibel zijn in het plannen van je andere taken is noodzakelijk. We zijn niet alleen afhankelijk van de beslissingen die de Nationale Veiligheidsraad maakt, maar ook van de lokale beslissingen. Gelukkig zijn mijn collega’s en ik heel goed op mekaar afgestemd om dit vlot te laten verlopen.”
Waarom zetten we in op audioboodschappen?
Sandy: “Voor laaggeletterde burgers zijn de audioboodschappen een must, omdat lezen voor hen geen evidentie is. Aangezien corona erg levensbedreigend is, is het geen overbodige luxe om meer in te zetten op vertalingen. Het doel is immers dat iedereen de boodschap begrijpt, dat iedereen op de hoogte is van nieuwe ontwikkelingen en maatregelen zodat we samen het virus kunnen indijken.”
“Ook filmpjes zijn een grote meerwaarde omdat je dan de combinatie van woord en beeld hebt. Zo vind ik de visualisering in de filmpjes van Sociale Dienstverlening en De Schoolbrug geslaagd. Sommige zaken kan je moeilijker in woorden vatten, beelden blijven ook beter hangen, als ze goed gekozen zijn tenminste.”
Wat vond je zelf het moeilijkste aan werken in coronatijden?
Sandy: “In coronatijden mis ik vooral het sociaal contact met collega’s en het direct contact in vormingen. Online vormingen geven lukt zeker maar je kan toch iets minder direct inspelen op wat er in een groep leeft. Ik mis het dynamische, het non-verbale, de interactie om mensen enthousiast te maken. Het vergaderen gaat dan vaak wel veel efficiënter. Je kan bijvoorbeeld snel een aantal collega’s van de andere agentschappen bijeenroepen voor een video-overleg wat fysiek dikwijls onmogelijk is wegens overvolle agenda’s. Ik vind het ook rustiger om thuis te werken, je wordt niet zo snel afgeleid.”