"Waarom ik van Dubai naar Duitsland vluchtte met mijn ex-man en mijn kinderen kan ik niet vertellen. Na 3 maanden in Duitsland, kreeg ik negatief advies en moest ik het land verlaten. Ik heb mijn spullen gepakt en ben samen met mijn kinderen naar België gekomen."

Je hebt nooit in Palestina gewoond en toch heb je de Palestijnse nationaliteit. Hoe komt dat? 

"In 1968 verhuisde mijn vader naar Dubai maar er bestaat geen enkele manier om de nationaliteit van Dubai te krijgen. Ikzelf ben geboren in Dubai en heb daar 36 jaar gewoond en toch heb ik nooit de nationaliteit gekregen. Mijn vader is Palestijn en ik heb daar ook een halfbroer wonen. Iedere keer als ik met hem bel, zegt hij dat hij hoopt om die dag te overleven.

Mensen die de nationaliteit van Dubai niet hebben maar er wel wonen, worden gediscrimineerd in Dubai. We betaalden bijvoorbeeld meer voor een huis, terwijl onze lonen wel lager waren. Dit geldt ook voor scholen. In Dubai heb je scholen van de overheid, maar daar mochten we niet naartoe. Die scholen waren enkel voor mensen met de nationaliteit van Dubai. We moesten naar privéscholen. Om mijn kinderen één jaar naar een privéschool te laten gaan, betaalde ik ongeveer 7 000 euro."

Je volgde je (ex-)man naar Duitsland. Je moest je familie achterlaten. Hoe was dat voor jou?

"Mijn familie woont nog in Dubai. Voor hen is het moeilijker om naar Europa te komen. Ik mis hen en ik hoop dat ik ze in de toekomst toch kan bezoeken. Toen ik gevlucht ben uit Dubai, was de relatie met mijn familie niet goed. Ik kon tegen niemand zeggen hoe of waarom ik gevlucht was. Niemand wist dus waar ik was. Ik heb 6 of 7 maanden niet met mijn familie gepraat.

In Duitsland werd je achtergelaten door je (ex-)man. 

"Als ik er nu aan terugdenk, besef ik hoe gek de vader van mijn kinderen is. Als ik bij hem was, dan zette hij mij op straat. Als ik wegliep van hem, dan kwam hij mij zoeken. Hij moet echt voor altijd uit mijn leven blijven. In België voel ik me veilig nu, maar als hij mij iets zou aandoen, zou ik direct naar de politie gaan. Dat kon niet in Dubai want daar steunen ze altijd de man. Hij sloeg en bedroog mij, maar toen ik naar de rechtbank stapte in Dubai steunden ze hem. Toen hij me achterliet in Europa met de kinderen was ik zo boos, maar nu ben ik hem eigenlijk dankbaar. Door hem kon ik een nieuw leven starten in België."

Op dit moment woon je in het opvangcentrum op Linkeroever met je kinderen. Hoe gaat dat?

"In het begin vonden mijn kinderen en ik het echt moeilijk om onze plaats te vinden in het opvangcentrum. We wisten niet goed hoe we met zoveel mensen samen moesten leven, maar de begeleiders stonden altijd klaar voor ons. Ze begeleiden ons in het dagelijks leven en zorgen ook voor psychologische ondersteuning. Ik heb echt geluk dat ik in dit opvangcentrum terecht ben gekomen. Maar we zitten met veel mensen samen. Jongeren, kinderen en volwassenen door elkaar. Ik heb een dochter en ik let constant op haar."

Na een lange asielprocedure kreeg je eindelijk goed nieuws. Hoe voel je je nu? 

"Op dit moment ben ik echt gelukkig in België want we hebben net een positief advies gekregen. Dat wil zeggen dat we na 2,5 jaar wachten eindelijk legaal zijn in België. Wachten op de resultaten was moeilijk, maar ik probeerde mezelf bezig te houden om niet gek te worden. Ik ging naar school en werkte bij Domino’s Pizza. Mijn kinderen gaan ook voltijds naar school. 

In juni verhuizen we naar Deurne. In het begin zal dat wel moeilijk zijn zonder die constante begeleiding van de mensen van het opvangcentrum, maar ik ga echt mijn best doen. In Deurne wil ik 3 jaar blijven wonen en daarna hoop ik iets te kopen buiten de stad, misschien in Edegem. Dat vind ik echt een mooie plaats om te wonen.

In Dubai behaalde ik mijn diploma van schoonheidsadviseur. Ik heb 8 jaar in een winkel gewerkt, maar nu wil ik mij verdiepen in gelaatsbehandelingen en in de toekomst zou ik graag mijn eigen schoonheidssalon openen. Mijn kinderen vinden het leven in België leuk, ze doen het goed hier op school. Ze zullen wel langer op school moeten zitten dan gemiddeld door die lange omweg van Dubai naar Duitsland naar België. Maar hier hebben ze een toekomst."

Een groot deel van je lessen Nederlands vinden plaats tijdens de coronapandemie. Hoe ervaar je dat?  

"Momenteel volg ik Nederlandse les, maar het is wel heel moeilijk. Door corona zijn alle lessen online en dat is echt niet fijn. Zodra mijn leerkracht me zegt dat ik terug naar school mag, ga ik direct. Ik ga de lessen van dit jaar sowieso opnieuw doen. Voor kinderen is het meestal gemakkelijker om een taal te leren dan voor volwassenen. Mijn kinderen praten allebei perfect Nederlands. Ik begrijp al wel wat en gelukkig spreken ook veel mensen hier Engels."

Wat wil je nog kwijt? 

'Ik heb nog een laatste advies voor andere vluchtelingen: blijf niet bij de pakken zitten. Probeer iets te bereiken in je leven, ook al wacht je nog op je papieren. Sommige mensen blijven in het opvangcentrum rondhangen, maar dat vind ik niet goed. Ze zouden zichzelf moeten voorbereiden op hun toekomst. 

Ik heb er altijd voor gezorgd dat ik bezig was toen ik wachtte op mijn asielprocedure en daar ben ik nu echt blij om. Nu ik mijn positief resultaat heb, ben ik er klaar voor. Ik wil eerst mijn huis in orde brengen en dan wil ik de taal onder de knie krijgen. Ik ga verhalen lezen en radio luisteren in het Nederlands. Het komende jaar begint het echt."

Jeeke Detavernier

Jeeke schreef dit artikel tijdens haar stage bij Atlas.